Blogia
Glosobloguia

reivindicacións

Nihil obstat

Todo o que empeza, acaba. Este post, o número 12, é un bo final.
Non hai exercicio que non sexa finalmente inútil. Unha doutrina filosófica é ó principio unha descrición verosimil do Universo; pasan os anos e é un simple capítulo -cando non un parágrafo ou un nome- da historia da filosofía, Na literatura esa caducidade final é aínda notoria. O Quixote -díxome Menard- foi ante todo un libro agradable; agora é unha ocasión de brindes patrióticos, de soberbia gramatical, de obscenas edicións de Luxo. A gloria é unha incomprensión e se cadra a peor.
Isto escribiuno Borges. Cumpriu o seu papel o meu blog? Si, por que non? Se fixésemos caso de Blogaliza sería o 207. Mañá desaprecerá para pasar a formar parte dos 27 mortos. Coma Menard, eu borrarei os seus contidos para que quede o menos rastro posible. Podería explicar as razóns pero a verdade é que non hai razón concreta e podédesme crer.
Ciao, espero vervos ou lervos noutro lado!